این ساختمانی است که مطمئناً آغاز دوره توریستی در تاریخ اوپاتیجا در نزدیکی ریجکا را رقم زد. در انتظار ساخت آن در سال 1844. (در واقع بازسازی یک ساختمان قدیمی متعلق به بارون هالر فون هالرکشتاین). اوپاتیجا یک سکونتگاه نسبتاً بزرگ با حدود 120 خانه بود که عمدتاً در اطراف قطعات زمین دور از دریا متمرکز شده بود و عمدتاً به سمت ماهیگیری و قایقرانی دریایی متمرکز بود. با آمدن ایجینیو اسکارپا، کارگری از ریجکا، و ساخت خانه تابستانی او آنژیولینا (به نام همسر متوفی اسکارپا که از خانواده سارتوری بود)، اوپاتییا درهای خود را به روی بسیاری از مهمانان گشود که در میان آنها باید حضور داشته باشند. ماری آن، شهبانو اتریشی، دانشمند گیاه شناس، هاینریش ناو، گیاه شناس و اشراف زاده جوزپ گلاخ و دیگران با اشتیاق خود به گیاهان و آب و هوای محلی شهرت خود را در اطراف اوپاتیا گسترش دادند و راه را برای استراحتگاه بهداشتی آینده هموار کردند.