مقبره های سنگی، حکاکی شده در حدود قرن دوم پس از میلاد، در دوران امپراتوری روم. لیکیایی ها معتقد بودند که مردگان آنها توسط موجودات بالدار جادویی به زندگی پس از مرگ منتقل می شوند و از این رو قبر مردگان محترم خود را در مکان های بلند جغرافیایی قرار می دادند. این گورها با ستون‌های بلند رومی و کتیبه‌های پیچیده، از جمله حکاکی‌هایی از پیکره‌های انسان، که احتمالاً نمایانگر اجساد داخل مقبره‌ها هستند، تزئین شده‌اند، همچنین کتیبه‌هایی وجود دارد که هر کسی به فکر سرقت از این مقبره‌ها باشد را محکوم می‌کند. با توجه به اهمیت این محوطه باستانی، یونسکو این مقبره های صخره ای را در فهرست میراث جهانی ثبت کرده است.