حمام‌های رومی ساختمان‌های عمومی مجهز به سیستم‌هایی بودند که امروزه آن را آبگرم می‌نامیم و آبگرم‌های متعدد مکانی برای معاشرت، آرامش و توسعه فعالیت‌های معیشتی برای مردان و زنانی بود که در مکان‌ها و زمان‌های جداگانه حمام می‌کردند. در داخل حمام های رومی، اولین حمام های حرارتی در مکان هایی متولد شدند که امکان بهره برداری از چشمه های طبیعی آب گرم یا چشمه هایی با ویژگی های خاص درمانی وجود داشت. با گذشت زمان، به ویژه در دوران امپراتوری، به لطف فناوری های گرمایش آب به طور فزاینده توسعه یافته، در شهرها نیز گسترش یافت.