حیاط ساکیا به عنوان یک باغ داخلی با سیستم هیدرولیک طراحی شده بود که آب چهار پایه شیبدار را تامین می کرد، قسمت جانبی آن در ابتدا با دیوار بلندی احاطه شده بود که در دوران مسیحیت ویران شد، اما برخی از بقایای آن هنوز بر روی آن دیده می شود. هر دو انتها نقطه دید مرکزی تنها دهانه بود بیرون به حیاط که تا به امروز تزئینات گچبری مجلل دوران سلطنت سلطان اسماعیل اول را حفظ کرده است.