این کلیسا به سبک باروک پرتغالی استعماری اولین بار در سال 1541 بر روی تپه ای مشرف به شهر تسودای پانجیم ساخته شد. سرانجام در قرن هفدهم به عنوان بخشی از گسترش مذهبی پرتغال، یک کلیسای بزرگتر جایگزین آن شد. در این کلیسای جدید ناقوس قدیمی وجود دارد که از خرابه های کلیسای اول حذف شده است. این ناقوس دومین ناقوس بزرگ در نوع خود در گوا محسوب می شود. این کلیسا با ساختمان مرمر سفید و باشکوهش، مجسمه های زیبای آن که در داخل و خارج آن گسترده شده، و باغ های زیبایش که اطراف آن را احاطه کرده اند، متمایز است. در داخل کلیسا یک محراب طلایی غول پیکر و تزئینات هندی بسیار زیبا وجود دارد.