گورستان های رومی به شکل گذرگاه های زیرزمینی هستند که مردگان را در آن دفن می کردند یا استخوان هایشان را نگه می داشتند. اجساد برخی از راهبان نیز همراه با لباس های روزانه و گاه طناب هایی که به عنوان توبه به سر می کردند، حفظ می شود. بدنه ها روی قفسه های سرامیکی خشک می شوند و سپس با سرکه شسته می شوند. از این زیرزمین ها گاهی به عنوان پناهگاه و مخفیگاه در جنگ ها نیز استفاده می شد. تاریخچه این دخمه ها در پالرمو به قرن شانزدهم برمی گردد، به ویژه زمانی که سیلوسترو گوبیو در سال 1599 پس از میلاد مومیایی شد.